:):):):):):)

 

Hoca ve oglu bir keresinde bir yolculuga çikarlar.

Hoca oglunun esege binmesini ve kendisininde yürümesini tercih eder.

Yolda birileriyle karsilasirlar,

-Bakin su saglikli, genç çocuga! Bugünün gençligi. yaslilarina hiç saygilari yok.

Kendisi esege binmis ve garip babasi yürüyor! derler.

Bu insanlarin yanindan geçince, çocuk kendinden utanmis hisseder ve

kendisinin yürümesi, babasinin da esege binmesi üzerine israr eder.

Böylece, Hoca esekle giderken, cocuk da yaninda yürür.

Kisa bir sure sonra baska insanlara rastlarlar,

-Suna bak! Babasi esekle giderken, su gariban çocuk yürüyor. derler

Bu insanlari geçtikten sonra, Hoca ogluna

-En iyi yapilacak sey, ikimizin de yürümesi. der...

Kisa bir yol aldiktan sonra, yine baskalarina rastlarlar,

-su aptallara bakin. Bu sicak günes altinda ikisi de yürüyor, hiç biri de esege binmiyor!

Hoca ogluna döner ve Iste bu insanlarin fikirlerinden kurtulmanin ne kadar zor oldugunu gösterir, der.